Een véél te laat afgewerkt verjaardagscadeau : berenjurkjes

Josée, een vriendin uit het verre Limburg is berenmaakster.

Via déze site, zijn haar artisanale, handgemaakte beren te bekijken.

Enkele jurkjes maken voor zo'n beer....dat zou een ideale verjaardagsverrassing zijn.

Dit is de beer waarvoor ik iets wil naaien.

Dit zijn de afmetingen:

Totale lengte: 45 cm

Borstomtrek:  34 cm

Heupomtrek: 50 cm

Bovenarmwijdte: 22 cm

Maar berenkleertjes naaien, dat doe je niet elke dag, dus moet er over elke stap goed nagedacht worden en wordt er bést een proefmodelletje genaaid.

En zoiets neemt tijd in beslag ; véél meer tijd dan ik oorspronkelijk verwacht had.

Zo ben ik al tijden op zoek naar naaipatronen voor deze berenkleding.

Maar helaas bleek het tot nu toe vooral vissen achter het net.

Hier en daar is er wel iets te vinden , maar meestal zijn dat patronen voor soepele teddyberen(speelgoed/knuffel) en niét voor deze stevige exemplaren.

Zélf een patroon tekenen dan maar...of poppen en babypatronen mixen? Dat laatste was niet meteen een groot succes.

Iemand op FB ( naaigroepje) suggereerde om te "mouleren" , en al ken ik het begrip, de handeling zelf bleek niet zo simpel.

Dus toch maar vertrekken van een babypatroontje. Ik koos voor de Grace-jurk ( een ouder patroon) van Emma & Mona. Ik heb de patroondelen in een restkatoen geknipt en dan ben ik die gaan aanpssen op het lijf van de beer.

De proefjurkjes lukten, dus was ik benieuwd of ik ook in de echte stof goed resultaat zou halen.

Het eerste jurkje is genaaid in een licht bloemetjeskatoen én gevoerd met effen wit heel dun katoen.

De stof is een reststuk dat overbleef van een jurkje dat ik jaren geleden voor mijn kleindochter naaide.

Bloemetjesband versiert het jurkje. Het band is vintage; komt van mijn trouwjurk ( 1972).

Voor de sluiting gebruikte ik minuscule knoopjes en drukknoopjes.

(Pff....een priegelwerkje)

Het tweede jurkje is genaaid uit ivoorkleurig vintage satijn.

Josée gaf het mij een tijd geleden.

De stof is mooi en feestelijk, maar met vintage stoffen is het altijd oppassen geblazen.

Omdat er een paar kleine bruine tikkeltjes in de lap zaten, heb ik de stof gewassen, maar niet alle vlekjes waren verdwenen.

Dus was het uitkijken bij het knippen om die te ontwijken. En - helaas- er bleef een ieniemieni vlekje achter.

Gelukkig had ik ook nog de ( vintage) parels van op mijn trouwjurk.

Enkele ervan versieren nu het satijnen jurkje. OOK op die strategische plaats van het kleine vlekje.

Maar bij het opvouwen van het jurkje lieten een paar parels los. Blijkbaar té flauw aangenaaid. Ik kon dus herbeginnen.

En voor alle zekerheid geef ik een zakje met reserveparels mee...

Jurkje 3 heeft een iets ander model. Ik vertrouwde het patroon al ietsje méér, zodat ik durfde te experimenteren met een overslag in het voorpand.

Ook hier gebruikte ik een reststuk van een stof die ik eerder voor mijn kleindochter verwerkte.

Het is een lichte kant met heel kleine nopjes.

Een katoenen voering is dus absoluut noodzakelijk.

Op de tweede foto is te zien dat ik met roze rijgdraad het kant en de voeringstof voorlopig aan elkaar heb bevestigd.

En dit is dan het afgewerkte jurkje:

Volgende keer mag de rok wel een stukje wijder.

Ik wil zéker nog meer stukken naaien voor een artisanale beer, maar ik hoop toch ooit een patroon ervoor te vinden.

Schaakbord-print op het wenslijstje van N.

Al tijden...vele wenslijstjes lang...staat een dekbedovertrek in schaakbordprint ( grote vierkanten zwart-wit) als wens genoteerd voor mijn jongste kleinzoon.

Ik heb al vaker gezocht naar zo'n stof.

De ene keer vond ik ze in microvezel (Etsy - té synthetisch voor beddengoed).

De andere keer vond ik ze in satijn (voor een Pierrot-pak- je weet wel-).

En ook in een polyester versie (vlaggenstof)

Vele andere keren stond de stof wél op de website van de stoffenzaak maar was die uitverkocht.

Bij andere winkels bleek de juiste print dan niét in de juiste breedte te worden aangeboden.

Kortom: véél zoeken voor zéro resultaat!

Maar NU: bij zijn lentefeest/groeifeest/feest van de vrijzinnige jeugd ( 12 jr) kon aan die wens niet meer voorbijgegaan worden.

Bij het Duitse "Buttinette" vond ik ( dank aan J. voor de tip via PB) een katoen stof met de gewenste print. Een stof die nog volop in voorraad bleek. Ik las de reviews en zag daarin veel positieve beoordelingen, toch ook een paar negatieve. Ondermeer omdat de stof niet doorgeweven is. Dat zal wellicht een nadeel zijn bij veelvuldig wassen, want ik vermoed dat de kleurvastheid hierdoor wat minder zal zijn.

Eén persoon vermeldde ook dat de vierkanten niet recht op de stof waren gedrukt, wat zéker bij het quilten een probleem geeft.

Maar na onderling overleg met zoon en schoondochter besloten we toch de stof een kans te geven om EINDELIJK die wens te vervullen.

Eens die beslissing genomen leek er nog een kink in de kabel te komen door de onbekende verzend-en leveringstijd van het pakket.

Maar gelukkig: op donderdagmiddag ( deadline zondag) arriveerde het pak.

De machines stonden klaar (tip van D. via FB) om aan de slag te gaan.

Eerst en vooral lockte ik de snijranden.

Daarna ging de stof in de wasmachine.

Omdat het pakket ook een blaadje met de wasvoorschriften bevatte, stopte ik de stof niet in de droger.

De stof drogen deed ik op een stellage van droogrekken in de garage, want 6 m 30 stof hang je niet zomaar op .

Gelukkig was de stof redelijk snel droog.

Op vrijdagochtend kon ik starten met het strijken en knippen en spelden.

Dat kostte me toch wel een aantal uur, want de quiltende dame uit de reviews had gelijk: de vierkanten staan niét recht op de stof.

Waarschijnlijk zal dat hier en daar wel zichtbaar zijn bij het stikken, want scheve vierkanten kan je niét recht samenbrengen.

Maar ik doe mijn best.

En uiteindelijk viel het resultaat nog wel mee ; de zwart-witte aansluitlijnen waren goed gelijklopend.

Na een welverdiende middagrust en wat fietsen op de hometrainer om de spieren wat los te maken,

kon ik in de namiddag het dekbedovertrek en de sloop naaien.

Dat verliep redelijk vlot.

Na een ferme strijkbeurt liggen dekbedovertrek en sloop klaar om een geschenkverpakking te krijgen.

Zondagmiddag krijgt hij zijn cadeau.

Ik weet nu al dat hij zondagnacht zal kunnen dromen onder zijn favoriete dekbedhoes.

Sinclair Patterns " Harper" : een proef cardigan in de maat " petite".

Kleding vinden/kopen als je een "petite plus" bent is vaak een hele opgave.

Broeken vinden is helemaal al een ramp....al hoop ik ooit te slagen, maar dan met een op-maat-gemaakt patroon.

Bloesjes en cardigans vinden lukt nog wel.

Toch wou ik dit (gratis) patroon eens uitproberen.

En eerlijk ?

Het smaakt naar meer.

Hét grote voordeel van dit patroon is het feit dat het in meerdere lengtematen beschikbaar is.

"Petite" gaat voor dames met een lengte tussen 152-160 cm.

"Regular" gaat voor dames tussen 162-170 cm

"Tall" gaat voor dames tussen 170-178 cm.

Ik koos dus voor de kleinste lengte en de cardigan past me perfect.

Ik gebruikte een lap zwarte viscose tricot uit mijn voorraad.

Dit is de versie die tot nét boven de knieën reikt. Volgende keer maak ik de cardigan 10 cm korter.

Ik heb de cardigan nu gesloten met de clips van Coosjebright, omdat de cardigan niét over een sluiting beschikt, maar  de voorpanden zijn ruim genoeg om ze over elkaar te laten vallen.

Mocht ik vaste knopen willen toevoegen, dan zou ik wél wat extra wijdte voorzien.

Wellicht té dik voor mij.....miskoopje...

Ik zag deze winter in wat etalages fluwelen truien hangen.

Ik vond die erg mooi!

Maar truien in winkels passen me zelden.

Zélf naaien is dus de boodschap.

Ik ging op zoek naar fluweel, geschikt voor een trui. Rekbaar, dus. En zwart.

Maar géén nicky velours, want de (geklede) truien in de etalages toonden duidelijk geen nicky velours ( wat ik associeer met lounge kleding; pyjama's; babykleding); maar wat dan wél ?

Ik zocht...informeerde mij...ging naar de winkel....kwam toch bedrogen uit.

Na het voorwassen leek de stof dikker dan voordien en tijdens het naaien begon ik meer en meer te twijfelen of dit wel iets voor mij zou zijn.

Het leek wel een soort alpenfleece. Alhoewel ik eerder al alpenfleece verwerkte en deze stof toch nog anders aanvoelde.

De rugkant van de stof is grijs gebreid

Om een lang verhaal kort te maken...ik werkte de trui af...mét beleg in plaats van boordje omwille van de dikke stof...én hij ligt nu in de lade.

Misschien is het volgende winter wél zo koud dat ik hem een paar keer kan dragen.

Ik draag namelijk zelden dikke truien; ik draag wel laagjes, want ik heb het vaak en snel té warm.

Ik blijf dus met een vraagteken achter: uit welk materiaal waren die mooie truien in de etalages dan gemaakt ?

Mocht u het weten, beste lezer, graag een seintje.

Zo moeilijk op de foto te krijgen

( én een fotograaf zonder talent)

Een beleg in plaats van een boordje

Een (winters) nakomertje : Bella sunshine Designs Maggie in polyester tricot

De stof had ik liggen van begin 2022....het shirt werd geknipt eind oktober 2022...maar het belandde in de doos " nog af te werken" omdat ik andere prioriteiten had.

Ik kocht de stof omwille van de print bij Stael in Torhout.

Dat het om een polyester stof ging was geen al te grote hinder voor mij om de stof te kopen. Ik kén de nadelen (snel onfris ; niet zo milieuvriendelijk); maar ik ken ook de voordelen, want het is niét mijn enige shirt in polyester.  De stof is zacht en warm; als je het shirt maar één dag draagt én het is winter, dan is er nauwelijks gevaar voor transpiratie en onfrisse geurtjes. Bovendien zijn dergelijke shirts snel droog na het wassen en moeten ze meestal niet gestreken worden.

Ik gebruikte -voor de zoveelste keer- het patroon Maggie van Bella Sunshine Designs.

Samen met het basic shirtpatroon van Ottobre zijn dit de shirtpatronen waar ik meest gebruik van maak.

Ik ben er blij mee.

                                               

Een MOF genaaid in nepbont.

Een tijdje geleden merkte ik dat mijn moeder regelmatig last had van koude en stramme vingers.

Artrose en reuma zullen op haar leeftijd ( 99) wel niet ver weg geweest zijn.

Omdat warmte dan heilzaam is, beloofde ik haar een mof te naaien.

Dat naaien liep niet van een leien dakje, want ik zag het écht niet hoé ik beide lagen correct in elkaar kon stikken.

Meerdere pogingen mislukten.

Gelukkig kon ik op wat tips rekenen van dames uit een FB-naaigroepje.

Het naaien van de mof raakte op de achtergrond door het feit dat mijn moeder tot 2 x na elkaar in het ziekenhuis werd opgenomen. Maar toen ze, een beetje hersteld, weer naar het Woon-Zorg-Centrum kon, heb ik de mof afgewerkt.

Helaas was het herstel van korte duur; mijn moeder is gestorven. We zijn dankbaar dat ze zo lang bij ons is mogen blijven.

De mof ligt werkloos op mijn naaikamer.

Die zal voor altijd een herinnering zijn aan de laatste weken van mijn moeder.

Ik gebruikte een mooi, dik nepbont dat ik kocht bij Stael in Torhout.

Ook de binnenkant is in dezelfde stof genaaid.

Superzacht én warm voelt het.

Hier een foto van de mof. Hij lijkt wat trapeziumvormig , maar dat komt omdat hij plat ligt. Hij is " in het écht" perfect recht aan de zijkanten.

En hoé moet het nu naaitechnisch ?

-Knip 2 rechthoekige stukken.

-Stik of lock één korte zijde g.k.o.e , zodat je 1 lang rechthoekig stuk hebt. hebt.

-Vouw nu het stuk dubbel , zodat je een buis bekomt en stik de naad met dien verstande dat je het voeringdeel grotendeels open laat.

-Draai dan de buis naar de goede kant.

-Ga nu via het ongestikte deel van de voering en haal beide delen van de resterende zijkant naar voor en stik die g.k.o.e. Dat is wat priegelwerk.

-Naai nadien de open lange naad van de voering met de hand dicht.