Ik had nood aan enkele gemakkelijke longsleeves..

...en vond in de winkels niet wat ik graag draag.

Bij een feestelijke gelegenheid mag een shirt of een bloesje gerust een ietwat getailleerd model hebben , ook al ben ik een "volslanke appel" ; maar in het dagdagelijkse leven hou ik van comfortabele shirts die iets losse zitten en de "appel-probleemzone' wat verdoezelen.

Zoiets als het laatste patroon van Itch to stitch ; houdt dan weer de middenweg tussen 'getailleerd' en 'los'.

Ik had in mijn stoffenkast drie geschikte tricot stoffen liggen.
Ik greep terug naar het basic Ottobre shirtpatroon , wat ik al wel vaker gebruikte.
De 3 stoffen hadden een zwarte basistint, zodat ik het garen op de locker en de naaimachine niet hoefde te wisselen.
Leuk , dacht ik....snel bandwerk.

Ik had echter geen rekening gehouden met het verschil in 'rek' tussen deze stoffen en zo vielen alle 3 de shirts nét iets té ruim uit. Vooral de té brede schouders stoorden mij ; bijgevolg heb ik ze alle 3 terug losgetornd.

Mijn les : volgende keer rijgen en passen vooraleer te stikken !!!!!!!

Mijn paspop Mathilde is hier een gewillig model.
Al moet ik met spijt zeggen dat ik méér hulp verwacht had van haar als echte paspop.
Ik gebruik ze niet zo vaak , want 100 % instelbaar op mijn maten is ze niet.

Met deze stof had ik een probleempje. Er zaten namelijk foutjes in de stof. Hele kleine witte stipjes op onregelmatige plaatsen die er duidelijk niet thuishoorden. Wat vond ik dat jammer ; want dat zwart met rood was dus echt wél een print die ik erg leuk vind. Ik kreeg van collega-hobbynaaisters 2 tips.

1 . ga naar de winkel en vraag andere stof of je geld terug. OK  ; dat leek me logisch ; maar dan was ik wél mijn mooie print kwijt. Ik contacteerde de winkel en vroeg om de rest van de rol te checken of er misschien een beter stuk in zat. Dat was niet zo en ik kon dus de aankoopsom terugkrijgen. Maar ja...die print, hé ?!

Het tweede voorstel dat ik kreeg was de witte puntjes aan te stippen met permanent marker.

Dat heb ik gedaan en dat leek te helpen.

Toen ik de foto's bekeek zag ik dat ik één puntje onvoldoende heb aangestipt. Dat krijgt straks nog een extra beurt.

Dat daargelaten denk ik dat deze viscose stof geen lang leven zal kennen ; ze is dun en véél te rekbaar .

Een studeerpak...huispak....aka joggingpak...wou ze graag van de stof die ze mocht kiezen in de stoffenzaak.

We gingen shoppen , kleindochter en ik , en vonden eigenlijk niet veel zaaks in de winkels in het shoppingcenter in Kuurne. (Kortrijk)
Er is een H&M...een JBC...een Coolcat...maar verder weinig interessante winkels voor een jongedame ( 2de middelbaar) die weet wat ze wil.
Bovendien vindt ze steeds vaker haar zin online.

Kopen 'online' verandert ook de 'manier' van kopen.
Als zij een trui wil kopen , dan bekijkt zij op een vrij moment het aanbod van diverse online winkels ( Zaful ; Zara; ...) en zij zet één en ander in haar verlanglijstje.
Een paar dagen later bekijkt ze dat lijstje opnieuw en verwijdert wat ze nu niet meer zo leuk vindt.
En dat doet ze nog eens...tot ze de beste keuze overhoudt.
In de winkel is het aanbod al een stuk kleiner én is de bedenktijd miniem.
En ze had gelijk , toen , in het shoppingcenter.
De énige trui die ze leuk vond had ze al eerder gekocht.

Ik had zelf ook een lijstje van dingen die ik ,en passant, in Veritas wou kopen.
Maar niets van wat ik zocht, hadden ze in dit filiaal.

Dus besloten we om, onderweg naar huis, bij Stael in Torhout langs te gaan om de fournituren op mijn lijstje aan te schaffen.
Kleindochter bekeek er de pas geleverde stoffen en vond een glitter French Terry brushed de max !

Ik vroeg haar of ze de stof voor een trui zou willen of voor iets anders.
Haar voorkeur ging uit naar een ' studeerpak' = gemakkelijke broek en trui ; een soort joggingpak , zeg maar.

Ik kocht de stof en selecteerde de patronen.
Voor de trui greep ik terug naar het eerder gebruikte patroon van de Stockholm sweater uit het boek Urban Style van Eva Maria.
Wie de tags in mijn blog volgt , zal ontdekken dat ik dit boek tot mijn favorieten reken.

Voor de joggingbroek gebruikte ik  de 'classic joggers' van 'Sinclair Patterns'.

Het is wel uitkijken met deze PDF-patronen met inbegrepen naadwaarde.
Als hobbynaaister ben ik gestart met patronen van Farbenmix en Burda en Knipmode/Knippie...en daar is de naadwaarde niet inbegrepen.
Bij heel wat PDF-patronen is die wél inbegrepen en het kost me toch altijd wat aanpassingstijd.
Ik kies graag zélf hoeveel naad en zoom ik voorzie.
Ik vond bovendien dat dit patroon een redelijk korte kruisnaad heeft.

Bijpassende boordstof vinden was geen lachertje.
Exact dezelfde tint vond ik niet.
In de pakjes met 'cuff's' die tegenwoordig in de handel zijn , zat evenmin een overeenkomstige tint.
Dus gaf ik met mijn dochter een staaltje stof mee en een paar voorbeelden van afstekende tinten boordstof ; maar dat vond de jongedame niet zo mooi.
Ze koos voor boordjes in iets lichtere kleur oker.
Jammer dat de stofproducenten dat niet voorzien.
Er is wél een stoffenmerk dat bijpassende boordstof maakt , maar dat merk lag dan niet in de winkel waar we kwamen.


Vanmiddag werd het pak verder afgewerkt.
Hopelijk maakte ik de goede maat.
Kleindochter kon niet passen ; we wonen niet in mekaars buurt en zij heeft een gevulde agenda.
(ik trouwens ook)

Ik hoop dus dat het studeerpak haar past !

Door de omstandigheden kan ik alleen enkele detailfoto's laten zien.

Een Sinterklaaspak : besteld door jongste kleinzoon

Wie mijn blog volgt , weet dat ik graag en veel aandacht besteed aan het naaien van verkleedkleding voor de kleinkinderen.
Zij beschikken over een grote fantasie ; verkleedkleding wordt er wel vaker speelkleding en moet dus tegen een stootje kunnen.
Zij gaan graag verkleed in hun idolen ; in figuren die zij in hun fantasiewereld ook zouden willen zijn.

Zo is het helemaal niet vreemd dat kleinzoon van 7 ( én groot believer) een Sinterklaaspak bestelde.
Het woord ' bestellen' is de juiste term , want meestal weten hun Papa en Mama niets af van hun vraag en hun uitleg.

Een Sinterklaaspak, dus.
Het patroon had ik liggen.
Ik naaide immers al voor beide kleinzonen een Pietenpak.

Op zoek naar de stof , dan :

In mijn omgeving ken ik  een gordijnenstock en daar trok ik naartoe voor de kanten boord aan de onderkant en de mouwen van de albe. Ik had geluk , want in dezelfde stock kon ik ook een rolrest mooi wit katoen kopen .

Gouden koord voor in de taille was een ander paar mouwen ; ik heb ettelijke winkels bezocht en aangeschreven...uit pure armoe online gouden satijnkoord gekocht....wat compleet onbruikbaar bleek wegens veel te stroef én bovendien niet goudkleurig.

Ik zal dus een wit koord voorzien.

Voor de mantel wou ik 'velours de panne' kopen, maar ik had niet de kans om naar een winkel te gaan waar ze die ook verkopen.

Online kopen was een mogelijkheid; maar de verzendkosten zijn vaak hoog en bovendien is het niet altijd zéker dat je pakje ook aankomt. ( helaas ook ervaring daarmee).

Maar omdat er een kortingsactie liep bij Stael in Torhout, kon ik voor dezelfde prijs als de velours de panne + verzending , deze mooie Nicky Velours kopen.

De gouden bies had ik in mijn lint-en band-doos zitten.

De mijter bezorgde mij wel wat hoofdbrekens.

Abacadabra werkt immers met een product dat uit de wereld van de lampenkapmakers komt.

Ik kon dat niet meteen vinden.

Blijkbaar zijn er ook alternatieven in de Quiltwereld....maar ik had décovil light liggen en besloot het daarmee te proberen en dat lukte perfect.

Inmiddels weet ik dat de lampenkap folie bij Marsifal in Nevele te koop is (!)

Tot slot kon ik een paar accessoires kopen bij mijn vertrouwde carnavalwinkel .

Toen kleinzoon de pruik met baard paste hebben hij en ik ons te pletter gelachen : hij zag er zo grappig uit.

Enkele detailfoto's van de mijter  met de mooie parelknoop die kleindochter uitzocht bij Stael in Torhout.

De binnenkant van de mijter is satijn .

En we knutselden uiteindelijk ook een staf.

De krul is van een Colruytpresentatie met smarties:

We bevestigden die op een plastiek buis , die we eerst met spuitverf ( primer + goud) behandelden.

Helaas bleek de krul , na veel vijlen , nog steeds niet 100 % in de opening van de buis te passen.

Dus kwam er 'washi tape' ( wat houdt dat slecht op plastiek) én plakband aan te pas.

Hopelijk houdt de staf het een beetje !!

Weinig genaaid ?? Of weinig geblogd ? Het relaas van de sweaterdress.

In mijn kast lag er nog een lap heerlijke French Terry brushed : marineblauw met gouden stipjes.
Een stofje , o zo zacht !
Iets wolliger, warmer dan de gewone , geluste French Terry ; iets soepeler en dunner dan joggingstof.

Ik hergebruikte een sweaterpatroon uit het boek ' Urban Style'

om tot dit sweaterjurkje te komen.

Helaas kreeg ik problemen met de print.
Hoe het komt , is nog niet duidelijk...
maar er bleven lijmresten achter op de stof :

Er wordt gezocht naar een oplossing.
Ik hoop dat het jurkje kan gered worden, want ik vind het best wel jammer van de heerlijke stof.


Oh ja...ik ging nog niet verder in op de blogtitel.
Uiteraard heb ik wél genaaid : maar herstellingen naaien ; proefnaaien...neemt ook tijd in beslag en dat zijn dingen die niet echt bloggenswaardig zijn.

Overigens heb ik nog steeds problemen met reactie  plaatsen en reacties beantwoorden.
Het blijft een raadsel waarom het , na een korte revival, weer de mist inging.
Maar het niet kunnen reageren ontneemt mij wel de zin in bloggen en blogs volgen.