donderdag 30 juli 2020

Heel voorzichtig de draad weer oppakken....

De naam van mijn blog verraadt dat ik "Om(i)a " ben.
Inderdaad , ik behoor al even tot de categorie 65+ ( niet altijd even graag).

Op deze leeftijd beginnen bepaalde onderdelen weleens wat haperingen te vertonen.
Dat was het geval met mijn ogen ; want de oogarts vond het nodig om een cataractingreep voor te stellen.
Corona zorgde voor enkele maanden uitstel ; maar begin juni  werden allebei de ogen aangepakt.

Ik had gehoopt veel sneller weer achter de naaimachine te kunnen zitten ; maar het loopt nog niet van een leien dakje.
Vreemd wel; want onmiddelijk na de ingreep is lezen en TV-kijken al  toegelaten...

Het zijn dus 6-7 weken geweest met héél véél lege momenten ; momenten waarop ik mij verveelde.
Want al mocht ik lezen....wat heb je eraan als je nét nu al enkele tijd in een leesdip zit.
Ik mocht ook TV kijken ; maar eerlijk gezegd spraken niet zoveel programma's mij aan.
Bovendien had ik vaak last van het licht.
Ik mocht wandelen...maar dan moest het in de schaduw zijn, want fel licht prikt erg. En ja : ik heb het wél geprobeerd met een zonnebril ; maar dat was ook niet jé van hét.
Bleef over : licht huishoudelijk werk. Waarbij je zéker niet mag bukken en tillen. Wat ben ik geschrokken van het aantal keer dat ik " van plan was om mij te bukken"....écht heel veel keer.

Enkele dagen geleden heb ik een PDF-patroon geknipt en geplakt....in afwachting...
Eergisteren heb ik het patroon van een shirt op stof gespeld en het shirt geknipt....in afwachting...

In heel korte fases heb ik ook een kussensloop genaaid voor mijn moeder in het WZC die behoefte had aan een groter kussen voor in haar zetel. 
(lichtgroen wafelkatoen - groen passend bij de gordijnen in de kamer- wafelkatoen omdat het heel zacht is ; maar ook goed wasbaar)




En in even korte fases naaide ik eenzelfde kussensloop voor kleindochter. Ik had nog een stuk wit wafelkatoen liggen en zwart-wit zijn haar favoriete interieurtinten.



Een drietal dagen geleden ging ik op controle bij de oogarts....tja....die lichtgevoeligheid na een cataractingreep blijken veel mensen te hebben ( had ik graag vooraf geweten).
En toen ik het "licht van de naaimachine" te berde bracht, zei de oogarts doodgemoedereerd dat ik dan nog maar enkele weken/maanden geduld moest oefenen tot het licht van de naaimachine niet meer zo fel overkwam.

Hmm....dat was ferm slikken......

Nét nu Corona zijn tweede golf opdringt en "blijf in je kot" weer de nieuwe norm wordt....én ik meer mondmaskers nodig heb....zou ik weken moeten wachten met naaien.

Ik denk het niet.
Vandaag mijn heel oud Pfaffje van zolder halen ; dat heeft een minder felle lamp.
EN proberen of mijn nieuwe zonnebril het toelaat om te naaien.

Want als er één ding is wat mij frustreert....dan is het de "verveling" van hele dagen thuis te moeten niksen.

3 opmerkingen:

Marleen zei

Hopelijk herstellen je oogjes vlug hé Omia! Want ik kan mij voorstellen hoe moeilijk "niets doen" moet zijn! Ik vermoed dat je ook minder op computer-laptop-ipadschermen mag bezig zijn? Wel zoals ik een beetje digitaal èn naaiverslaafd ben....vrees dat ik onhebbelijk zou zijn! Veel magazines doorbladeren en veel voorbereiden om te naaien? maar je hebt groot gelijk, soms moet een mens verstandiger zijn dan een welwetende dokter! De mentale toestand van een mens is ook heel belangrijk en soms onderschat om te herstellen! Komt goed Omia af en toe achter de naaimachine kan wonderen doen!

Diana, zei

Wat jammer dat het herstel van je ogen niet zo snel gaat. Lijkt me heel frustrerend om je te vervelen terwijl je genoeg plannen hebt. Goed idee om je oude naaimachine eens te proberen. Als dat wel wil, maar je je nieuwe mist... Misschien zit er een led lampje in dat voor een ouderwetse verwisseld kan worden? Sterkte verder! Groetjes Diana

Omias maaksels zei

Bedankt voor de aanmoediging , Marleen en Diana.
Het voortdurend afwegen van " wat kan ik nu nog doen zodat mijn ogen niet gaan prikken ; branden"...is niet zo gemakkelijk. Want ook bij aardappelen schillen moet je goed kijken.Er zijn weinig dingen waarbij de ogen niét gebruikt worden. En "zomaar zitten te zitten " en niets doen is niet " de aard van het beestje".
Het is een oefening in geduld...nog wat versterkt door het vele thuiszitten wegens Corona.
Maar we moeten er door.
Ik heb mij er al een beetje bij neergelegd dat ik de gestarte zomerprojecten zal mogen opbergen tot volgend jaar.