Schortjesdag

In dit blogbericht gaat het enkel en alleen over schortjes.
Ik draag zélf niet zo vaak een schort ; de schorten die ik heb gaan over het hoofd met een band in de nek....en dat voelt niet zo comfortabel. (artrose).
Een half schortje schiet dan weer zijn doel voorbij....want als ik kook ; dan vliegen eventuele spatten niet naar beneden...maar op borsthoogte.

Mijn moeder draagt wel elke dag een schortje.
Meestal een half schortje.
Ik denk dat zij dit draagt om haar zakdoek bij de hand te hebben.
'k Heb het haar eigenlijk nog nooit gevraagd.

Recent haalde mijn moeder een paar schortjes te voorschijn met heel veel losse naden en mankementen.
Omdat zij het niet meer kan ( moeder is 93 voorbij en wat zorgbehoevend ) ; nam ik de schortjes mee naar huis om ze te herstellen.
Maar dat lukte niet 100 %.....het waren dan ook al oude schortjes...de stof verpulverde bijna.

Ik maakte voor haar 2 nieuwe schortjes.
Nu nog afwachten of ze ook gedragen zullen worden....nieuw/vreemd wordt niet steeds meer herkend.

De schortjes bleken welkom bij mijn volgende bezoek.
Meer nog : ze haalde nog een kapot schortje te voorschijn ( helemaal vooroorlogs aan de staat van de stof en de stiksels te zien ).
Dus maakte ik snel nog 2 eenvoudige schortjes uit een lapje ruitjeskatoen.

****

Ik naaide ook keukenschortjes voor de boys.
Onverwacht....maar er was een stukje groene ruitjesstof over van het picknicksetje.
Waar kon dat beter voor dienen dan voor een keukenschort.
Florian helpt graag en regelmatig bij het koken ; een schortje is dan best wel nuttig.

De groene stof was echter vrij dun...daar gaan sausvlekken meteen doorheen.

Dus besloot ik het schortje met wit katoen te voeren.

Om het saaie wit te doorbreken..

én als verrassing voor de grote fan ,

voorzag ik een extraatje.

Kijk maar :

Omwille van het legobandje dat nu op grote broers' schort staat ,

maakte ik een tweede schort voor kleine broer.

In een andere tint...

maar met hetzelfde extraatje